صحبت خانه ی ذهن

امروز ۷ تیر ۱۴۰۰... واقعا گذر زمان سرعت نور رو داره...

در این زمان من فعلا امتحان ارتقا از سال ۱ به سال ۲ رزیدنتی رو دارم...

رفته بودم در حیاط خلوت رو باز کنم... یادم افتاد پارسال این موقع ها یه زیر انداز یا جانماز پهن میکردم... تکیه میدادم به دیوار و تو حیاط خلوت درس میخوندم... خیلیم شل درس میخوندم... واقعا هر بار یادش میوفتم دلم میخواد بگم مرسی که معجزه کردیو من الان رزیدنتم! اونم رزیدنت اطفال!

خلاصه که چشم رو بهم زدم از امتحان ورودی رسیدم به امتحان ارتقا... نمیشه گفت خییییییلی خوش گذشت ولی خوووب بود و خداراشکر اصلا بد نگذشت...

امروز زهرا سر حرف دیروزم سر کلاس، بهم گفت نگار حس کردم تو کسیو میخوای ولی خانواده باهات مخالفن! برات دیشب کلی دعا کردم و حتی داشتم فکر میکردم زنگ بزنم با مامانت صحبت کنم! خلاصه براش رفعرسو تفاهم کردم و خب کلی خوشحال شد که من با یارم هستم 😊

از اونور با مونا صحبت کردم و ازش پرسیدم آیا حرف دیروزم خیلی ضایع بود؟ آیا نیازه برم با دکتر استکی صحبت کنم!؟ گفت من خیلی از آرزوت خوشم اومد چون خیلی صادقانه بود و با خودم فکر کردم چه دختر ساده ی خوبیه ...

از طرف دیگه هم که شهرزاد اینا گفتن خیلی ضایع بود 🙈

دیدگاه همه متفاوت بود...

دیروز یکم اذیت شدم ولی الان حس بهتری دارم...

خدایا خودت خیر و صلاح رو برای زندگیم بخواه... ماکزیممم حضورت توی زندگیم بهترین چیزیه که میتونم بخوام ❤

همون طور که گفتم دیروز خیلی ول بودم و امروز صبح قبل از کلاس با اینکه به مطلب تسلط دارم، دوست نداشتم من بخونم ... داشتم اینو به بچه ها میگفتم که دکتر استکی اومد... خیلی شخصیت آروم و موقریه... من شانس این رو نداشتم که باهاش بیمار ببینم ولی واقعا ارامشش به دل میشینه ...نمیدونم حرفم رو شنیده بود یا چی ...که نوبت من رو انداخت من آخرین نفر !

قبل از شروع خوندن هر نفر گفت یه آرزو بگید ... آرزو های بچه ها سلامتی و تمام شدن کرونا و کوتاه شدن سقف آرزو هامون بود... و البته به ما دو نفر آخر گفت ریز تر آرزومونو بگیم... زهرا گفت دلم میخواد بچه هام خوشگل باشن 😁

تا بیاد نوبت من بشه داشتم فکر میکردم به آرزو هام... گفته بودم که دعا هامو cost benefit کردم که با کمترین صحبت بیشترین خواسته رو از خدا داشته باشم... سلامتی ، آرامش موفقیت خوشبختی آسایش.... ولی گفت یه چیزی که یکم جزئی تر باشه بگو... و من...

تو فکر ازدواجم هستم... الان که دارم اینو مینویسم تقریبا خیلی نزدیک اولین داستان ازدواجمه ...

نتونستم آرزومو سر کلاس بیان کنم چرا که استاد نمیدونه من یار دارم ! گفتم دوست دارم سریعتر شرایط ازدواجم فراهم شه!!! یه چیزی تو این مایه ها... منطور قلبیم این بود که روند ازدواجم به قشنگی و درستی پیش بره ... ولی حرفمو خوب بیان نکردم و از بعد از اون خیلی تو خودم رفتم... چون انگار گفتم دوست دارم ازدواج کنم...

خلاصه خوشحالم که آرزوی جزئیم ازدواجمه! ان شالله آرزو های جزئی همه چیزای خوب و جالب باشه ... چیزی نباشه که به سختی درگیرشون کرده .‌‌‌..

نهایتا خدایا عاشقتم ! 

وای خدایا اصن امروز نمیتونستم بشینم! پس فردا ۳۰ صفحه book reading ارتودنسی با منه... فردا ارائه ی ژورنال کلاب با منه و فردا هم که تکست ریدینگ خودمونه... و من امروز؟؟؟ همش داشتم فکر میکردم دلم میخوا چی بخورم:)) خدا شاهده اینقد شل و گشاد شدم 🙈

البته باید پاکسازی کنم تا اوکی شم... ولیییی

 امروز همش فکر میکردم جدی جدی معجزه وار قبول شدم... پارسالم همین بودم... یه روزایی اصن نمیتونستم بشینم... مینشستمم داشتم با خودم داستان می سرودم ! 

خلاصه که میدونم باید متخصص با سوادی باشم ولی حس میکنم در برهه ی فعلی به تجربه ی کاری خیلی نیاز دارم... دوست دارم هی هی کار کنم ... و دوست دارم شنیداری و بصری  یاد بگیرم نه خوندنی !

این هم از غر امشب... تا غری دیگر ...‌ بدرود 🤚

به قول فرزاد :

Good or bad... Hard to say

بلههههه...

امیدمون به خداس ❤

خب بالاخره رتبه های ما هم لومد...

حالا تو چه شرایطی؟ در شرایطی که منشی مطب مغز و اعصاب واسه مامانم ، گفته بود تا نیم ساعت دیگه خودتونو برسونید تا دکتر ببیندتون... بدو بدو رسیدیم... پشت در نشسته بودم که یار زنگ زد : هول نکنیا عزیزم... رتبه ها رو زدن 😅😅 خدا شاهده مثل ویبره میلرزیدم! رتبه ی خودشو که گفت یک عدد جیغ زیبا کشیدم ... بله بله... گفته بودم با من خیلی فرق داره 😅🙈

تا بیاد صفحه ی رتبه های خودم بالا داشتم سکته رو میزدم...

ناشکری نمیکنم ولی خب اومجوری که بنظرم خوب بود نشدم و تهران نمیارم... البته میزنم شاید آدمایی باشن که زده باشه به سرشون و تهران انتخاب نکنن 😅 خلاصه که خیلییییی گریه کردم... یادشم‌میوفتم گاهی گریم‌میگیره... یکی نیست بگه داداش تو ۲۵ سالته ها !

خدا خودش به حرفام و دلم گوش داد... دلم لرزیده بود... به مسیر شک کرده بودم... و اینجوری کرد... حالا شاید عمومی میمونم و کار میکنم ... و شایدم دیدی قبول شدم یه جایی 😅

حالااااااااا جذابیت قضیه کجاست ...

۳ نفر توی کلاس ما عاشق بنده بودند... یکی ترم ۱ گفت... یکی ترم ۵... یکی ترم ۹... که یارم این آخریس.‌‌.. جذابیتش اینه که هر سه تاشون تک رقمی شدند ...پشت سر هم 😂😂😂 ماشالله به هر سه تاشون 😊

به قول یار یکم عاشق خودت میبودی میشدی بعد من 😁

حالا امید به خدا... ❤خدا ماهه ❤ ته دلو میدونه...یهو هم گوشمالی میده 😅❤

امشب لایو دکتر سنجری بود واسه تخصص اطفال...

یه قسمتیش صحبت کرد که: نباید کسی واسه ی پول بیشتر بیاد شمت تخصص... کامل توضیح داد چرا و... و من دلم لرزید... خدایا اون اولش و حتی قبل ترش مصمم بودم هرطور شده میخوام متخصص شم... چرا؟ چون وقت دارم!... چون حیفه و بعدا حسرتش رو خواهم خورد... چون تخصص پول بیشتر با صرف زمان کمتر داره...

دلم لرزید ولی...

خدایا الان ته ته های مسیر امتحان تخصصم و نتایج احتمال میدم فردا میاد..‌. تو خدایی و میدونی... خیر و صلاح من و یارم رو برامون رقم بزن ❤

اونو در شرایطی نوشتم که کنار دیوار بخش پروتز بودیم. من و یار و حسین و یکی از کسایی که بنظرم منو دچار تجاوز روحی کرد :/

حالا بهر حال... راجع به درصدا صحبت کردیم... هزار و یک راه میتونه جلوی منو یار باشه...بسته به رتبمون...

خدایا نمیدونم کدوم به صلاحمونه و کدوم بهترینه واسمون... تو بهترین و قشنگ ترین مسیر رو برامون رقم بزن ❤

امروز ۱۹ امه.‌.. چون سال گذشتم همش و همش درس بوده ، به گذر زمان با دید : میشد بیشتر بخونم نگاه میکنم ...

امید به خدا...

فردا داریم با بچه ها میریم یه ویلا... گفتم شمام خبر داشته باشید :))

بعد دیگه اینکه ...دوستم چندین سالم...که از ۴ ام دبستان دوستیم... پزشکیه... رتبش شده ۲۰۰... من از پزشکیا سر در نمیارم ولی این دوستم میدونم خیلییییییییی درس خونه... و میخواد بره داخلی ... میگه دارم رتبمو حیف میکنم... راحت چیز خوب خارج از تهران میشه ولی خب علاقه چیز دیگس... و من فکر میکنم مسیر درستی انتخاب کرد... همین الانم هر چی میشه فرت به اون پیام میدم ... حالا چه برسه وقتی متخصص بشه 😅

و دیگه اینکه... یکی دیگه از دوستای دبیرستانم ، سال کنکور رتبش از من بهتر شد ولی زد دندون شهر خودمون. پارسال تخصص امتحان داد و رتبش شد ۴ 😅 زده اطفال بهشتی... فک کرده بودم رفته ارتو... بعد الان دارم فکر میکنم خودش زده بهشتی ، یعنی تهران نمیخواسته یا چی؟! یعنی اطفال بهشتی ۴ میخوااد؟! خدایا خودت هوامونو داشته باش

میدونم در چند روز اخیر نه خودم بودم انگار ...نه خیلی با تو بودم ...نه هیچی... ولی میشناسیم دیگه... خودت حافظم باش... دوستت دارم شدید ❤

یه بار فکر میکنم کاش نتایج دیر بیاد... اینقد استرس وارد نکنم به خودم و ریلکس باشم

یه بار فکر میکنم کاش نتایج زودتر بیاد این استرس تمام بشه ... مشخص بشه... اوضاع خونمون معلوم بشه...

خدایا خودت میبینی چقدر بی ثبات طورم... خودت فرمونو بگیر و برو جلو ... هر جا ببری من بات میام 🥰🥰

در حال حاضر من مجموعه ای از حس ها تشکیل شدم.که در راسش میشه گفت استرسه.

استرس رتبه و رشته رو دارم...استرس خونه هم دارم‌...خستگی ناشی از کار هست... پایان نامم هست...

ولی مدام میگم لذت بردن از زندگی یه مهارته...

الانتو با تپش قلب فنا نکن..

خلاصه که امید به خدا❤

واسه من بین تابستون ۹۸ تا تابستون ۹۹ ، انگار حذف شده... خاطراتم از تابستون پارسال ، اینقد واضح و روشنه ، انگار هیچی دیگه بینش رخ نداده...و خب نداده!

 یه چند باری که یار اومد تهران و رفتیم تفریح خیلی مشخصه... بقیش که همش درس بود و جالب بود روز مثل چشم بهم زدن تمام میشد...یعنی صبح که بیدار میشدم کامل میدونستم همین الانه که ساعت بشه ۱ نصف شب...

چه سالی بود...

خدایا یادت نره مارو ها ❤

به نشانه ها تا حدودی اعتقاد دارم...

سالی که واسه کنکور میخوندم، یه نفر واسه بابام کادو کتاب آورده بود. دیوان شمس و بوستان سعدی، و یه حافظ گنده.

دیوان شمس و بوستان سعدیش، بالاش ارم ۲ تا دانشگاه خورده بود. یکی مک گیل کانادا، یکی دانشگاه تهران... اون موقع من مک گیل کانادا رو رفته بودم.یه لحظه به این فک کردم که ، شاید این ۲ تا دانشگاه هایی هستند که من باهاشون خاطره خواهم داشت و اونجا خواهم رفت.

ولی کلا تو باغ رشته و دانشگاه نبودم. فقط میخوندم...با هدف اینکه بهترین خودم باشم و بعدا از نخوندنم حسرت نخورم. تمام شعار ذهنیم این بود که بهترینه خودت باش.

زد و من دانشگاه تهران قبول شدم. من واقعا اصلا در جریان رشته و دانشگاه ها نبودم. و برام خیلی جالب بود این هم زمانی.

الان یه نشانه دیدم. حین خوندنمم دیده بود. آیا نشانس واقعا!؟ آیا مرتبط با رشته مورد علاقه و دانشگاه محل تحصیلمه؟

خدا میدونه 😊

امید به خدا...

همون خدایی که به یه مرد توی کما گفته:

تو همیشه مورد علاقه و عزیز هستی

هیچ چیز برای ترس وجود ندارد

تو نمی توانی کار اشتباهی انجام دهی

اولین باری که دلم میخواست زمان برگرده عقب ، دوم راهنمایی بودم. قرار بود معلم ریاضیمون یه امتحان سخت بگیره و گفته بود گروه های دو تایی تقسیم شیم. تعداد نفرات فرد بود. من خودم داوطلب شدم که تکی امتحان بدم چون به غایت ریاضیم خوب بود.

اما امتحانو خوب ندادم. نمیدومم واسه چی ولی خب احتمالا تعدا سوالات زیاد بود و من تنهایی از پسش بر نیومده بودم.

تا آخر اون سال تحصیلی ... دلم میخواست زمان به روز قبل از امتحان برگرده و من نگم که تکی امتحان میدم. زمان برنگشت.

شاید ۱۳ سال از اون موقع میگذره. الان این قضیه اتفاق مهمی نیست.

ولی الان دوباره دلم میخواد برگرد روز قبل از امتحان تخصص. دلم میگیره... اشکم میاد وقتی یاد سوالایی که غلط زدم میوفتم. به قول یار ، شاید نتونستم تواناییمو به نمایش بذارم.

نمیدونم...امیدم به خداست. خدایا غر نمیخوام بزنم چون به حکمتت معتقدم.ولی خب تو عادلی ...یه جوری باید ذره چشم بگیری ازم به خاطر وقتایی که تلف کردم... شابد از نظر بقیه اتلاف وقت نبود ولی بقیه مهم نیستن.خودم و خودت میدونیم چی اتلاف وقته چی نیست!

۱۳ سال دیگه این موقع این قضیه دیگه مهم نیست.

سیستم عشق و علاقه به بنده ها رو واسمون پیاده کن و هوای همه رو داشته باش ❤

در حال تفریحم و فعلا هیچ درس دیگه ای رو چک نکردم. ولی دلم مثل سیر و سرکه میجوشه! هی یاد سوالا میوفتم. درصدای یارمو میفهمم ، بیشتر استرس میگرتم.

امیدوارم خیر ترین اتفاق واسمون بیوفته.

حس میکنم نگاه خدا بهم اینجوریه که: خب ، بذار غراشو بزنه...گریه هاشو بکنه... فکرای چرت و پرت بکنه... من در هرصورت حواسم بهش هست... آخه دوستش دارم ...بندمه...

امیدوارم که همینطور باشه ❤❤❤❤❤

نشستم خوب آبغوره هامو گرفتم. البته هنوز بقیه درصدام نیومده.

واسه اندو خوبشو بگم انتظار ۱۰۰ هم حتی داشتم قبل امتحان. سر امتحان ۳ تا نزده گذاشتم . گفتم میشه ۸۵ . خوبه بازم.

و حالا با درصد ۵۱ مواجه شدم :/ بعد فک کن یکی از سوالا رو خودم به یار گفته بودم حواست باشه اینو احتمتاش زیاده بدن ! بعد خودم غلط زدم:/

در باب دلداری بگم که بنظرم دلداری باید specific باشه. اینکه بابا کامان. اشکال نداره و اینا ، دلداری نیست.با دلیل و منطق دلداری بدی طرف آروم میشه. مثل کاری که یار میکنه.

امید به خدا... ببینیم چی رقم میزنه واسمون 

پ.ن  : تیکه کلام جدیدم : امید به خدا . دوستش دارم تیکه کلام آرامش بخشیه.

اندو= ‌اندودانتیکس = درمان ریشه = عصب کشی در اصطلاح عام

اندر احوالات الانم بگم که جوابای اولیه ارتو اطفال مواد و بیماری ها اومد.

ارتو ۸۳، اطفال یا ۱۰۰ یا ۹۳ (بنظرم ۱۰۰! 😅)  ، مواد ۳۰ 🤐 ، بیماری ها ۴۸ 🙃...

چقد وقت واسه بیماری ها گذاشتم... ولی بازم شکر... امید به خدا ببینیم چی پیش میاد واسه بقیش...

خیلی خب...

تمام شد... زحمت ۱ سال و ۲ ماه... بخوام دقیق تر و به قول معروف از روزی که بکش درس خوندیمو بگم میشه ۱۱ ماه... یعنی چجوری؟ یعنی اینجور که توی این ۱۱ ماه به اندازه ی انگشتای دست و پام بیرون نرفتم از خونه... یه سری شهرمون رفتم که اونجام فقط داشتم درس میخوندم و بیرون نرفتم.

این یک سال مثل برق و باد گذشت و امروز روز امتحان تخصص من بود

وقتی داشتم درس میخوندم و با فضای وب آشنا شده بودم، هی هی مباحثی میومد تو ذهنم که بنویسم. طرز نوشتن هایی میومد تو ذهنم. دلم میخواست برم اینستا بچرخم.دلم میخواست فیلم ببینم

الان دقیقا ۵ ساعت و نیم از پایان امتحان میگذره. از کنکور سراسری کمتر سر جلسه استرس داشتم. شایدم درست یادم نمیاد سر کنکور سراسری چطور بود حالم. اینکه راحت بودم یکم داره دلمو شور میندازه.

سوالای درس پاتو و بیماری ها و ترمیمی و زبان و مواد! به غایت سخت بود (چی میمونه پس :)) )

بعد امتحان یه دور با بچه ها حرف زدم و بعد اینستا نصب کردم و یه دل سیر چرخیدم ! ۱ ساعتی شد . و باید بگم حالم از اینستا بهم‌ میخوره!

حتی دیدم عکسای فارغ التحصیلیمو پاک کرده(در اثر دی اکتیو بودن توی ۱ سال) !

میخوام شروع کنم وب نویسیو ... شاید یکم از نظر سنی دیر باشه... هر کیو میبینم تو سن و سالای خودم ، از سالای ۸۹ ۹۰ یا دیگه فوقش ۹۲ ۹۳ وب داره و نوشته.