خود کنترلی کار خیلی سختیه... از چندین سال قبل تلاش کردم در راستای قضاوت و غیبت نکردن... توی یه برهه ای خیلی موفق بودم و یه برهه هایی از دستم در میره...
ولی این کنترل فقط در بروز بیرونیه قضاوته...منظورم اینکه کنترل میکنم قضاوتم نسبت به کسی رو بیان نکنم... به زبون نیارم ... به چشم دیدم مهم نیست چقد زمان میگذره ولی خدا همون چیزی که تو "من" کرده بودی...غیبت کرده بودی...قضاوت کرده بودیو میذاره توی زندگی خودت...
ولیییییی....
ولی قضاوت های درونی رو باید چه کرد؟ اونو نمیتونم کاری کنم... اینکه اگه چیزی دیدم اصلا توی ذهنم قضاوت نکنم... چیزی نگم به خودم ... یعنی نه تنها بیان نکنم...بلکه درونم هم به فکرش نرسه که بخواد بهش بپردازه! ... چون دیدم خدا تو این شرایطم باز یهو میندازه تو دامن آدم... انگار میگه تو نباید حتی توی دلت کسیو قضاوت کنی... یا من کنی...
راهکاری دارید ؟ پیشنهادی باشه خوشحال میشم بشنوم 😊