صحبت خانه ی ذهن

در اولین مواجهه با این سوال شاید زود فکر کردم... نهج البلاغه بودیم... بالاترین نقطش رو به شهر... خیلی خوشحال و با حال خووووب گفتم من فقط بنده ی خدام و به خودم افتخار کردم...

در دومین مواجهه با این سوال... فدک بودیم... روی چمنا ... فهمیدم که ... بله... شاید بنده ی مادیاتم... الان چند روز میگذره... یکم یکم به چشمم میاد که این فرضیه درسته...

حالا چیکار کنم؟ چیکار کنم که بنده ی مادیات نباشم؟

با خدا قضیه رو مطرحش کردم ... اون کمکم میکنه اوکی کنم این قضیه رو ...

ولی ای دوستان بلاگفا و رهگذران ... نظر شما چیه؟ چیکار باید کرد؟