صحبت خانه ی ذهن

چند وقتی بود که تو خوابگاه اتاقم تک نفره بود... و امروز بهاران اومد هم اتاقی من شد...

یه نکته ای که فهمیدم اینه که تا یک نفر دومی جلوی چشم من هست، من خیلییییییی کارا تر میشم! More productive! قشنگ انگار که وقتی تنهام، لش و بی کار و بارم و وقتی شخص دیگه ای حضور داره، پامیشم به زندگیم میرسم ... نه فقط تو خوابگاها... تو خونه هم همین بود... روزا که مامان بابام نبودن تا بیان من قشنگ صد دور دور خودم میزدم و تا میومدن بچه آدم میشدم... 

حالا داستان چیه نمیدونم ولی خب بنظرم باید از خدا بخوام همیشه کسی کنارم حضور داشته باشه 😊😊😊