امروز رفتم دندون پزشکی!
۷ بالام پوسیده بود... از قبل از کرونا میدونستم.عکسم گرفته بودم ولی قشنگ همون شنبه ای که علنی اعلام شد کرونا اومده ، وقت دندون پزشکیم بود. زنگ زدم کنسل کردم و کلا با توکل بر MI Paste ، پوسیدگیو کنترل کردم مثلا!
با خانم دکتر راجع به تخصص صحبت کردم. در وهله اول توصیش به مهاجرت بود 🙈 به کدوم دیوار سرمونو بکوبونیم وقتی مملکت خودمون جای جذابی واسه زندگی هست ولی متاسفانه با تریلی از روش رد شدند!؟
خلاصه که... پوسیدگی دیستولینگوالش خیلی عمیق بود. شکر خدا به عصب نرسید. وقتی دکتر گفت اوکی عه ترمیمیه... گفتم خب خداراشکر ... گفت یکیم از طرف من بگو که الان هیچ توانایی واسه اندو نداشتم 😅
از همین تربیون از تمام بیمارایی که براشون کار کردم و احیانا گفتم: بیحسی ما که درد نداره ، سر سوزنش خیلی باریکه و این صحبتا عذر میخوام... بی حسی امشبم درد نداشت ولی واقعا حس تزریق بی حسی، حس یه جوری ایه!
یه استاد جنین شناسی داشتیم، میگفت شما فکر کنید من وقتی بچم داشت به دنیا میومد و پشت اتاق عمل بودم، چه حسی داشتم. از تمام آنومالی هایی که بچه میتونه داشته باشه آگاه بودم و دلم مثل سیر و سرکه میجوشید... احوال من در دندون پزشکیو داره... از تمام مراحل آگاهم و توی مدت برداشت پوسیدگی همش ترس اکسپوز دارم... که شکر خدا نشد 😅