صحبت خانه ی ذهن

نزدیک به ۱۲ ساعته که توی یه اتاق ۱۲ متری تنها هستم ...

چه حسی دارم؟

حس اینکه یه روزگاری خیلی دوست داشتم این شرایط رو توی خوابگاه تجربه کنم... و الان وسط وسط این قضیه ام... 

حس اینو دارم که انگاری خدا خیلی جدی نشسته همه چیو یه جور خوبی که تو نمیدونی چطوریه، تنظیم میکنه تا تو یه تجربه هایی رو کسب کنی که هیچ وقت فکر نمیکردی تجربشون کنی! ان شالله همه ی این تجربه ها خیر و شیرین باشن... پند آموز باشن و یه چیزی بهمون اضافه کنن...

شعر امشب: 

هر کو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز

نقشش به حرام ، ار خود صورتگر چین باشد